زمینه و هدف: آموزش بالینی مهم‌ترین بخش در آموزش پرستاری است که به لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه‌ای پرستاری شناخته می‌شود. از این‌رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل استرس‌زا محیط بالین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشکی دزفول در سال 1394 انجام شد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 234 دانشجوی پرستاری و اتاق عمل ترم 2 به بالا که حداقل 1 واحد کارآموزی بالینی را سپری کرده بودند، به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه محقق ساخته عوامل استرس‌زا محیط بالین بود. برای توصیف نمونه‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS و آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی Spearman استفاده شد.

یافته‌ها: بیشترین حیطه استرس‌زا در دانشجویان دختر و پسر مربوط به احساسات ناخوشایند و کمترین حیطه مربوط به حیطه ارتباطات بین فردی بود. سؤالی که بالاترین نمره را به خود اختصاص داد، درمان ناکافی و نیمه کاره بیماران به علت فقر بود و دادن داروهای خوراکی از حیطه اقدامات بالینی سؤالی بود که کمترین نمره را به دست آورد.

نتیجه‌گیری: به منظور کاهش میزان استرس دانشجویان گروه علوم پزشکی و به وجود آوردن شرایط لازم برای یادگیری مهارت‌های بالینی در آن‌ها، توصیه می‌شود که خدمات مشاوره‌ای و کارگاه‌های آموزش روش‌های سالم مبارزه با استرس برای دانشجویان و مربیان برگزار شود تا بدین وسیله بتوان از اثرات مخرب جسمی و روانی استرس بر دانشجویان گروه علوم پزشکی جلوگیری کرده و یادگیری را در آن‌ها افزایش داد.